ในฐานะนักศึกษาระดับบัณฑิตศึกษาที่ใกล้จะทำการทดลองครั้งสุดท้ายสำหรับบทความ ฉันคร่ำครวญถึงช่วงเวลาของโควิด-19 มันคงไม่สะดวกไปกว่านี้อีกแล้ว การวิจัยในห้องปฏิบัติการของฉันที่มหาวิทยาลัยชิคาโกมุ่งเน้นไปที่วัสดุนาโนเซมิคอนดักเตอร์ 2 มิติที่มีความหนาหรือบางเพียงสามอะตอม เราศึกษาคุณสมบัติทางแสง ไฟฟ้า และความร้อน และพัฒนาเทคนิคการประมวลผลที่ปรับขนาดได้
เพื่อรวมเข้ากับ
วัสดุอื่นๆ เนื่องจากวัสดุนาโนของเราเปราะบางและปนเปื้อนได้ง่าย การทดลองของเราจึงจำเป็นต้องสวม “ชุดกระต่าย” แบบเต็มตัว (ซึ่งอับและบีบรัด) และทำงานในห้องปลอดเชื้อ ซึ่งเป็นสถานที่พิเศษที่มีการกรองอากาศเพื่อกำจัดฝุ่นและอากาศ อนุภาค การวิจัยของเราใช้แรงงานมาก
จนบางครั้งเราเรียกตัวเองว่า “คนทำงานปกฟ้า” แบบติดตลกโดยธรรมชาติแล้ว กลุ่มวิจัยของฉันค่อนข้างผิดหวังกับไวรัสโคโรนา เนื่องจากการปิดห้องปฏิบัติการทำให้การทดลองทั้งหมดของเราหยุดชะงัก เราตะเกียกตะกายเพื่อฟื้นสภาพของสภาวะปกติด้วยการทำงานจากที่บ้าน แต่ด้วยลักษณะการทดลอง
ที่หนักหน่วงของการวิจัยของเรา เราจะไม่สามารถทำซ้ำระดับผลิตภาพเดิมได้เหมือนในยุคก่อนโควิด แต่เราจะพยายามอย่างเต็มที่ตั้งแต่แล็บปิด กลุ่มของฉันได้ดำเนินการโต้ตอบทั้งหมด รวมถึงการประชุมกลุ่มประจำสัปดาห์ ผ่านแพลตฟอร์มออนไลน์ ในการประชุมกลุ่มก่อนเกิดไวรัสโคโรนา
แต่ละคนจะนำเสนองานวิจัยล่าสุดเกี่ยวกับการทดลองล่าสุดของตน แต่หลังจากที่เราถูกเนรเทศออกจากห้องทดลอง รูปแบบการประชุมกลุ่มแบบเก่าก็ไม่สมเหตุสมผลอีกต่อไป มุ่งเน้นไปที่อนาคต ตอนนี้ เราเสนอให้ทำการทดลองในอนาคตเมื่อเรากลับไปที่ห้องแล็บ นอกจากนี้ อาจารย์ของเรายังจัดคลินิกเขียนบทความออนไลน์สำหรับนักเรียน โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับผู้ที่ทำโครงงานมาเกินครึ่งทางแล้ว
แม้ว่าเราจะไม่รู้สึกว่า
โครงการของเราใกล้จะพร้อมตีพิมพ์แล้ว แต่อาจารย์ของเราก็สนับสนุนให้เราเริ่มเขียนแบบร่างในระหว่างการประชุมกลุ่มออนไลน์ครั้งแรกของกลุ่ม เราพบกับอาการสะอึก: ผู้นำเสนอถูกตัดกลางประโยคเนื่องจากการเชื่อมต่ออินเทอร์เน็ตที่บ้านไม่เสถียร ความเงียบที่น่าอึดอัดใจเกิดขึ้นเมื่อคนอื่นๆ
ในกลุ่มรอให้เขาปรากฏตัวอีกครั้งทางออนไลน์ ในระหว่างการนำเสนออื่น ฉันลืมเปิดเสียงตัวเอง ดังนั้นฉันจึงคุยกับคนหูหนวกอยู่หลายวินาทีเพื่อนร่วมห้องทดลองของฉันและฉันยังคงพยายามปรับตัวให้เข้ากับวิถีชีวิตแบบนั่งประจำที่และทำงานที่บ้าน ฉันเตือนตัวเองอยู่เสมอถึงสิ่งที่อาจารย์ที่ปรึกษาบอกเราว่า “
จงคิดว่านี่เป็นโอกาส” ผสมผสานกับการวิจัยล่าสุดวันทำงานของฉันตอนนี้ประกอบด้วยการอ่านให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ ตอนนี้ฉันจัดสรรเวลามากขึ้นในการค้นหางานวิจัยล่าสุด ฉันใช้เวลาในการเรียนรู้วิชาใหม่ๆ เช่น พื้นฐานของการจำลองคอมพิวเตอร์และการศึกษาเชิงทฤษฎี
ซึ่งแตกต่างจากงานทดลองของฉัน เพื่อนร่วมห้องแล็บของฉันและฉันเป็นเพื่อนกันเพื่อตรวจสอบกันและกันทุกวัน เราเริ่มต้นแต่ละวันโดยระบุเป้าหมายของเราและรับผิดชอบซึ่งกันและกัน ฉันพยายามคิดให้ลึกและรอบคอบมากขึ้นเกี่ยวกับโครงการของฉันและความหมายของมันมากกว่าที่เคย
เมื่อถูกขัง
อยู่ในบ้าน ฉันขอบคุณเวลาที่จะครุ่นคิด เรียนรู้ วางแผนอนาคต ฉันโชคดีอย่างเหลือเชื่อ: ฉันยังคงได้รับค่าจ้างบัณฑิตวิทยาลัยทุกเดือน ดังนั้นฉันจึงสามารถจ่ายค่าเช่าได้ งานวิจัยของฉันใช้วัสดุอนินทรีย์ที่ไร้ชีวิต ดังนั้นฉันจึงไม่จำเป็นต้องทิ้งตัวอย่างใดๆ ของเราเพื่อเตรียมพร้อมสำหรับการปิดห้องปฏิบัติการ
ซึ่งแตกต่างจากนักวิจัยชีววิทยาหลายๆ คน การทดลองของฉันค่อนข้างง่ายที่จะรับอีกครั้งเมื่อประตูห้องแล็บเปิดอีกครั้ง ฉันเหลือเวลาอีก 2 ปีก่อนจะจบการศึกษา มีเวลาค้นคว้ามากเกินพอที่จะชดเชยความพ่ายแพ้ของไวรัสโคโรนา มหาวิทยาลัยหลายแห่งระงับการจ้างคณาจารย์ใหม่
และนักศึกษาจำนวนมากที่สำเร็จการศึกษาในปีนี้ก็ประสบปัญหาในการหางานทำท่ามกลางภาวะเศรษฐกิจตกต่ำ ในทางตรงกันข้าม ผลกระทบของไวรัสโคโรนาต่ออาชีพการงานระดับบัณฑิตศึกษาของฉันนั้นเกิดขึ้นเพียงชั่วคราวและสามารถกู้คืนได้ ซึ่งไม่เป็นอันตรายเท่าที่ฉันสามารถบอกได้
อย่างไรก็ตาม ฉันคิดถึงการสนทนาในสำนักงานที่มีชีวิตชีวาของกลุ่มที่ขับเคลื่อนการวิจัยของฉัน ห้องสนทนาออนไลน์ไม่สามารถแทนที่การโต้ตอบระหว่างบุคคลและจิตวิญญาณที่ใกล้ชิดและทำงานร่วมกันได้ ฉันคิดถึงความสามารถในการเรียนรู้ผ่านการทดลอง ไม่ใช่แค่การอ่าน
ฉันก็เริ่มคิดถึงชุดกระต่ายในห้องคลีนรูมด้วย การขาดทำให้หัวใจพองโตอย่างแท้จริง วางแผนการทดลองในอนาคตเพื่อที่ฉันจะได้เริ่มดำเนินการทันทีเมื่อแล็บเปิดอีกครั้ง ฉันไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องทำงานร่างเอกสารนั้นในท้ายที่สุดแม้ว่าข้อมูลจะไม่สมบูรณ์ก็ตาม (ฉันอาจต้องแก้ไขเรื่องราว)
เมื่อรัฐบาลกำหนดแนวทางการเว้นระยะห่างทางกายภาพ เพื่อนบ้านคนหนึ่งถามความคิดเห็นของฉัน (“ในฐานะนักวิทยาศาสตร์”) และแบ่งปันความคิดเห็นของเขาเอง มาตรการของรัฐบาลนั้นรุนแรงเกินไปอย่างแน่นอน เขารู้สึกว่า ลูกค้าของเขากำลังปิดกิจการของพวกเขา
สิ่งนี้กำลังทำลายเศรษฐกิจ ทำไมพวกเขาถึงพูดถึงหลายเดือน? ฉันเห็นด้วยว่ามันกะทันหันและดินแดนที่ไม่จดที่แผนที่ แต่เส้นโค้งเลขชี้กำลังเต้นอยู่ในหัวของฉัน: สิ่งเหล่านี้ไม่ใช่แบคทีเรียที่ทวีคูณในจาน แต่เป็นมนุษย์ที่ป่วยในทุกมุมโลก หากมีสิ่งใดที่จะทำลายเศรษฐกิจ ผมคิดว่าเป็นสิ่งที่บีบให้ผู้คนเลิกทำ
credit : verkhola.com petermazza.com animalprintsbyshaw.com dunhillorlando.com everythinginthegardensrosie.com hotelfloraslovenskyraj.com collinsforcolorado.com bloodorchid.net gremarimage.com theworldofhillaryclinton.net
